Biosimilars, het begin
Toen in 2006 de eerste biosimilars op de markt kwamen, werden deze relatief snel geaccepteerd in de ziekenhuizen. De eerste klasse van biosimilars waren substitutieproducten – waaronder epoetine en filgrastim – en lieten vrij eenvoudig zien dat het wel goed zat met de werkzaamheid. De farmacovigilantieprogramma’s toonden betrekkelijk snel dat er geen echte problemen waren. Inmiddels zijn de prijzen van deze middelen enorm gedaald en miljoenen bespaard in de zorg.
Nadat in 2015 middelen van de tweede klasse – infliximab en etanercept – op de markt kwamen, was er grotere weerstand. Door onbekendheid met het ontwikkelmodel van biosimilars waren zowel voorschrijvende artsen als patiënten terughoudend met het accepteren van deze kwalitatief hoogwaardige maar veel goedkopere alternatieven.
Tientallen overstap-onderzoeken bij vrijwel alle indicaties hebben inmiddels laten zien dat deze biosimilars gelijkwaardig zijn aan hun voorbeeld. De acceptatie komt goed op gang, zij het langzaam.
Voor nieuwe patiënten is er inmiddels geen probleem meer, maar overstappen of omzetten wordt door
veel voorschrijvers en patiënten nog als iets anders gezien. Maar met gerichte overstapprogramma’s en goede voorlichting komt dat binnen enkele jaren wel goed. Ook bij deze middelen kun je als dokter op
afzienbare termijn vaststellen of het middel werkt of niet, gelijk aan de voorbeeldmiddelen.
De grootste stap in deze klasse wordt einde 2018 verwacht wanneer het patent op Humira® verloopt. Dit alleen al kan een besparing van zeker 100 miljoen euro opleveren.
Derde klasse
Nu staan we op de drempel van de derde klasse biosimilars: biologische middelen zoals trastuzumab en rituximab die worden toegepast in de oncologie en de hematologie. Daarbij is de onzekerheid nog weer iets groter, omdat behandelsucces een afgenomen kans is op overlijden aan kanker, of omgekeerd uitgedrukt: de patiënt leeft langer of is langer ziektevrij. De meetbaarheid op individueel patiëntenniveau is veel minder eenvoudig vast te stellen. Acceptatie van die biosimilars vraagt dus vertrouwen in het ontwikkelmodel en de deskundigheid van de registratieautoriteiten.
Het Nationaal Biosimilar Symposium
Stichting Initiatiefgroep Biosimilars Nederland ziet het als haar taak een rol te spelen in het beschikbaar maken van betrouwbare informatie over biosimilars en een platform te bieden voor discussie. Dat doen we onder andere door jaarlijks het Nationaal Biosimilar Symposium te organiseren.
Volg ons via: